خدایا،
” هر گاه دلم رفت تا محبت کسی را به دل بگیرد، تو او را خراب کردی،
به هر که وبه هرچه دل بستم،تو دلم را شکستی،
عشق هرکسی راکه به دل گرفتم، توقرار ازمن گرفتی،
هرکجا خواستم دل مضطرب و دردمندم را آرامش دهم،
در سایه امیدی، و به خاطر آرزویی، برای دلم امنیتی به وجود آورم،
تو یکباره همه را برهم زدی،
و در طوفان های وحشتزای حوادث رهایم کردی،
تا هیچ آرزویی در دل نپرورم و هیچ خیری نداشته باشم
و هیچ وقت آرامش و امنیتی در دل خود احساس نکنم…*
تو این چنین کردی تا به غیر از تو محبوبی نگیرم و به جز تو آرزویی نداشته باشم،
و جز تو به چیزی یا به کسی امید نبندم،
و جز در سایه توکل به تو، آرامش و امنیت احساس نکنم…
*
خدایا ترا بر همه این نعمتها شکر می کنم.”
